esbravecer
esbraveceresbravecer
|cê|
|cê|
(
es·bra·ve·cer
es·bra·ve·cer
)
verbo intransitivo
1.
Ficar fulo; dar urros; encolerizar-se; fazer grande alarido.
verbo transitivo
2.
Dizer com raiva ou fúria.